Ona eta txarra

Ona eta txarra Egun batean, aitzin – aitzinean, bizi ziren bi gizon, ez zirela oso lagunak, bat gaizkile bat zelako eta bestea oso ona zen. Ona Joseba zen eta txarra Pablo zen. Bizi ziren Amerikan. Joseba etxe txiki batean eta Pablo haraneko kobazulo batean bizi zen. Pablok beti lapurtzen zion Josebari dena eta ez hori bakarrik, guztiei lapurtzen zien! Pablok gauza txar asko egiten zituen: Umeak izutu gauean, diru-zorroak lapurtu, jendeari bultzatu, abereak lapurtu… Baina Josebak beti laguntzen zuen jendeari. Eta egun batean Josebak txakur bat topa egin zuen kalean eta txakurra bere atzetik joan zen, eta azkenean Josebarekin geratu zen. Baina gau batean Pablo? Josebaren etxea erretzen hasi zen eta txakurra “Pitu” izenekoa Josebari salbatu zion sua – tik. Orduan bururatu zitzaion Josebari Pitu Pablori ematea ora egiteko. Eta horixe egin zuen eta bai ona egin zen. Pablo Pitu eta bere lagunak Joseba

Iñaki Larretxi Gallastegi

Begi Batena.

Bazen behin Nafarroko herri txiki batean udalaren ondoan etxe polit bat zegoen teilatu horia eta homak laranjak zeuzkan. Sartzean, ezkerretara paperontzi bat dago bere ondoan telebista bat zegoen; aurre-aurrean sofa bat. Bere gainean apalategi bat libururekin, horiskak denboragatik.
Etxe hori Begi Batenarena zen.Begi Batena gaiztoa zen, arropa ilunak eramaten zuen beti .

Bere istorioa horrela hasten da:
Bazen behin mutil bat Begi Batena deitzen ziotena, berak begi bat zeukan lapurtzen zuen egunean eta gauean berari berdin zitzaion.
Egun batean herritarrek bildu egin ziren eta kamerak ipini zuten herriari guztia, egunak pasa eta kamarekin Begi Batena zeukan.
Bezte bilera batean pentzatu zuten zer egin:Erre, cartzelara eraman ... Baina bilera horretan Begi Batena hiez egin zuen .

Begi batena leku guztietara joan zen :Lakura, ...e.a.Zhuaixkalk kendu eta hor etxe polit-polit zegoen bat etxe hori 7 umeenak ziren. Eta hinoiz ez zen ezer entzun Begi Batenari buruz.

Egilea:Adriana barbado.

Erne ibili mendian!

Bazen behin, Amaia eta Julene izeneko bi neska. Amaiari asko gustatzen zaio mendira joatea.
Askotan Anbotora joaten da eta bueltan Anbotoko-Marirekin gelditzen da pixka bat hizketan.
Amaiak ile marroia du eta gehien gustatzen zaion kolorea berdea da.
JulenekAmaiak baino ile motsagoa du. Berari gehien gustatzen zaion kolorea gorria da.
Juleneri ere gustatzen zaio mendira joatea, eta Anbototik bueltan Anbotoko-Marirekin hizketan gelditzen da pixka batean.
Anboto mendia altua da. Anbotoko-Mariren aurpegia ikus daiteke alde batetik. Mendi horretan
kobazulo bat dago, eta han Anbotoko-Mari bizi da. Anbotok zuhaitz eta landare asko ditu.
Neguan Anboto mendia irrizt egiteko moduan dago. Oporretako egun batean, eguraldi ona
egiten zuenez Anbotora joatea erabaki zuten. Erropa egokia jantzi eta motxilak prestatu zituzten:
Bokatak, ura, fruta, f

ruitu lehorrak, etab.
Igoera oso gogorra izan zenez, tontorrera oso nekatuta heldu ziren.
Bazkaldu eta lo geratu ziren. Esnatzerakoan dena ilun zegoela konturatu ziren eta ezin zuten
bidea aurkitu. Orduan Anbotoko-Mariren bila joatea erabaki zuten.
Bat batean kobazuloa Aurkitu zuten. Bi neskak, Amaia eta Julene, Marirengana hurbildu eta gertatutakoa kontatu zioten. Mari gertatutakoaz ohartu zenean bere magiarekin etxera
bidali zituen biak. Marik aholku bat eman zien:
-Erne ibili mendian!!!

Banku aberatza

Bazen behin, Estatu Batuetan banku oso famatu bat. Banku hura egunero irekita zegoen baina, ez zuen diru askorik.
Egun batean, kotxe modernu bat bankuaren kontra jo zuen, bankua, dirurik gabe geratu zen, dirua apurtu zelako. Baina pentzatu zutenean nor zegoen kotxe hartan, konturatu ziren ez zuela hilerik, txikia, indartsua eta baxua zela... ¡Jorge Wasinton! zen. Jorge Wasintonek diru asko eman zien bankua erreparatzeko eta diru gehiago izateko.

Guillermo